खंधग्गिणा वणेसुं तणेहि गामम्मि रक्खिओ पहिओ |
णअरवसिओ णडिज्जइ साणुसएण व्व सीएण ||गाहासत्तसई १.७७||
………………
(सर्दियों में गाँव से शहर को चला है प्रवासी!)
जंगलों में तो लकड़ी के बोटों की आग से
गाँव में तिनकों और भूसों की आग से उसने अपने को बचा लिया।
लेकिन शहर में ठंड ने उसे दबोच लिया। जैसे अब तक किसी तरह बच जा रहे अपने शिकार से उसे ईर्ष्या हो रही थी।
—————–
रानात मुक्काम होता तेव्हा ओंडक्यांच्या धगीने व खेड्यांत आला तेव्हा गवताच्या शकोटीने पथिकाने थंडीपासून स्वतःचे रक्षण केले. परंतु जसा तो या नगरात आला तसा आतापर्यंत आपल्या तडाख्यातून सुटलेल्या शिकारी प्रमाणे इरेला पेटून रागावलेल्या थंडीने त्याला त्रस्त केले. (जोगळेकरानुसारी मराठी भाषान्तर) Sandeep Joshi